Het headshaking syndroom bij paarden: (zie het filmpje als je al niet kan wachten op hoe het is gegaan!)
Een lastige kwestie waar nog veel onduidelijkheid over is. Ik heb er drie jaar over gedaan om er achter te komen wat Iwalth zijn trigger is. Want helaas heeft Iwalth hier last van. (het is een lang verhaal maar zeker de moeite waard om te lezen en delen!)
Iwalth heeft zijn hele leven al geshaked. Echter was dit zo minimaal, dat het niet storend was. Wellicht een lichte pollen allergie? Prikkels van het zonlicht? De wind in zijn oren? Ik weet het niet.
Pollen druppels geprobeerd, neusnetjes etc. Niets hielp.
In 2020 veranderde dit gedrag. Het shaken werd steeds erger. Het begon in de paddock, vervolgens ook tijdens het rijden, en uiteindelijk zelfs in de wei.
Met het shaken begon Iwalth zijn gedrag ook heel erg te veranderen. Hij werd agressief (beet veel in het touw, richting mij en kon ineens zijn groepsgenoten achterna gaan).
Oke, eerste stap. De rug en hals op de foto zetten!
We zijn naar de kliniek gereden en hebben foto’s gemaakt. Hier kwam gelukkig uit dat dit helemaal in orde is!
Maar wat is het dan? Tandarts dan maar. Wellicht is dat een trigger. Hij had wat haken op zijn kiezen. Zou dit het dan toch zijn? Ik heb het een maand aangekeken maar helaas. Dit was het ook niet.
Ik heb de dierenarts over het probleem gebeld en we hebben ook een onderzoek thuis gedaan. Hier kwam echter niks uit. Wat we nog zouden kunnen doen, is de zenuw in zijn hoofd verdoven, mocht dit helpen, dan kan dat het zijn.
Deze stap vond ik echter veel te groot om te nemen en mijn voorgevoel zei dat dit het niet was. Ik heb namelijk logboeken bij gehouden… Zon, regen, wind, geen wind, Het maakte voor Iwalth geen verschil.
Ik ben verder gaan kijken dan de reguliere dierenarts. We begonnen met dier natuurgeneeskunde. Hier kwam uit dat Iwalth een lichte maagzweer had. We kregen de druppels mee en ik heb het weer een aantal maanden aangekeken in combinatie met cranio sacraal behandelingen. Eerlijk is eerlijk, het shaken werd een stuk minder. Ik kon weer lekker buiten rijden, en hij staakte niet meer onder het zadel. Hij werd ook weer wat rustiger.
Helaas begon hij na een aantal maanden weer te shaken en flink te staken.
Ik heb Iwalth zelf beleerd en hij heeft nooit een stap verkeerd gezet. Als HIJ staakt, dan is er echt wat mis. Het rijden werd dus volledig geschrapt.
Het shaken werd echter erger en erger. Elke ochtend als ik uit het raam keek kon ik wel janken. Want daar stond hij weer, op en neer met zijn hoofd. Het is afschuwelijk om je paard zo te zien. Dan toch maar de zenuw inspuiten? Als dat niet helpt, wat moet ik dan? Moet ik hem laten inslapen? Verkopen? Kan ik hem niet bieden wat hij nodig heeft?
Sommige mensen zullen dit lezen en denken, wat overdreven. Ik wist echt niet meer wat ik moest doen, en als niks helpt, zou inslapen de laatste moeilijke keuze zijn.
Gelukkig kwam ik met iemand in contact die een combinatie van osteopathie en reiki geeft aan paarden.
Na een behandeling ging het iets beter, maar het shaken en mijn verdriet bleef. Ik kreeg een heel sterk gevoel dat Iwalth wellicht reageert op zijn omgeving. Op stal is er regelmatig verandering van paarden op het terrein. Ik vroeg mij af of hij daar stress van zou krijgen.
Na een gesprek met mijn osteopaat (nog in opleiding omdat ze haar thesis nog moet schrijven. Theoretisch en praktisch is zij wel geslaagd)hebben we het besloten, we gaan het testen!
Iwalth van het terrein af, en dus ook voor mij even rust om hem niet continu zo heftig te zien shaken.
Iwalth zat vast in zijn rug, rechts achter, linker schouder en linker hals. Dit was een van de triggers. Ook neemt Iwalth de veranderingen van ‘’zijn kudde’’ heel erg in zich op. Hij voelt zich verantwoordelijk voor alle paarden op het terrein wat hem teveel stress gaf. Daarbij komt nog dat Iwalth en ik elkaar volledig kwijt waren geraakt, waardoor wij elkaar triggerde. Iwalth had zich emotioneel volledig voor alles afgesloten.
Iwalth heeft twee maanden op een andere plek gestaan. Hier werd hij behandeld met reiki en osteopathie. Na anderhalve week was het shaken over. Ook toen, heb ik weer flink gehuild. Maar dan van geluk. Werkt dit echt? Kan ik Iwalth echt bij mij houden?
In de training kwam het shaken soms terug. Je kan stress zien als een gespannen elastiekje. Iwalth heeft drie jaar lang in continue stress geleefd waardoor zijn elastiekje nooit tot volledige ontspanning kon komen. Hij bleef altijd op spanning staan waardoor elke prikkel teveel voor hem was.
Doordat we erachter zijn gekomen wat de triggers zijn en ik geleerd heb om zijn eerste lichte vormen van frustratie of spanning te herkennen kunnen we hierop anticiperen.
Inmiddels, als hij iets moeilijk vind gaat hij ipv shaken of bijten, afkauwen of gapen. Wat een verschil he?
We zijn er nog niet hoor, zijn grens ligt nog laag waar ik veel rekening mee moet houden.
Ik heb ook besloten Iwalth naar een andere plek te brengen. Waar we weer lekker het bos kunnen opzoeken. Want of rijden in de bak ooit nog lukt… Dit durf ik niet te zeggen. Maar dat is voor mij ook geen doel. Ik zou altijd rekening moeten houden met Iwalth, maar hij shaked niet meer. En dat is iets heel bijzonders voor mij.
Waarom ik dit verhaal deel is omdat ik denk dat er nog te weinig bekend is over het headshaking syndroom. Headshaking is ook lastig. Bij Iwalth waren omgevingsfactoren en niet kunnen afvloeien van stress de oorzaak, maar er kunnen 100en oorzaken zijn. Wat ik wel weet, is dat het inspuiten van zijn zenuw geen zin had gehad. Zijn shaken had hier namelijk niks mee te maken. De reguliere zorg is super maar af en toe mag er ook verder gekeken worden. Als ik dat niet had gedaan, weet ik niet of Iwalth nu nog bij mij was geweest.
Ik hoop mensen hiermee te inspireren en te informeren dat het echt goed kan komen. Iwalth zijn gedrag is namelijk weer zoals hij altijd is geweest. Mijn grote, vriendelijke ontzettend lieve paard. DE reden waarom ik hem 7 jaar geleden heb gekocht. Spontaan verliefd.
Zijn gezichtsuitdrukking, manier van doen en zijn energie is hetgeen wat het mooist is terug gekomen!